Χαρταετός

Κρατούσα το σχοινί και πέταγες ψηλά
μικρέ χαρταετέ μαζί με τα όνειρά μου
κι ο αέρας δυνατά σου ‘δινε φορά
κι ένιωθα ρυθμικά τα βήματά μου.

Χαρταετέ ονείρων μη πέφτεις χαμηλά
μη κόψεις το σχοινί και φύγεις μακριά
εγώ θα σου χαράξω τη ρότα σταθερά
κι όλα τα όνειρά μου θα ζήσω τελικά.

Μη σκίσεις το χαρτί σου
μη πιάσει πια βροχή
εγώ είμαι πια μαζί σου
μοναδική φυγή.