Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Μάνα

Άραγε σου είπα μάνα ποτέ πόσο σε αγαπάω
ή μόνο σκόρπια λόγια, εντάσεις κι ενοχές;
Γιατί εσύ μες στα δύσκολα έκλαψες για μένα
κι ακόμη κλαις διαβάζοντας την ποίηση την δική μου…
Μάνα μου στάθηκες σιωπηλά
μα έμπρακτα και τόσο δυνατά
δεν είμαι όμως πάντα εκφραστική
για να σου δείχνω την αγάπη…
Με γέννησες και σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό
κι ένα κομμάτι σου είμαι κι εγώ.
Ξέχνα άτυχες στιγμές
λόγια που δεν εννοούσα, λόγια απ’ το χτες.
Για σένα η καρδιά μου χτυπά διαφορετικά
με αγάπη για τη μάνα
μια αγάπη που ο χρόνος ποτέ δε φθείρει
ένας χρόνος που απλά δυναμώνει τη λάβα.
Κι αυτή η λάβα ανθίζει και δε σε καίει…

«Στη μαμά μου»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου