Να ’ταν(ε)

Μη μου λες, μη μου λες
πώς τολμάς, υπερβολές
πώς μπορείς να μιλάς
φλυαρείς και γελάς.

Πώς μπορείς, πώς μπορείς
στη συνήθεια να ζεις
μη μου λες πως τολμάς
την αγάπη να εκτιμάς.

Θα το δεις, θα το δεις
με τις λέξεις που θα πεις
κι η σιωπή σου δε νικά
δίπλα μου με προσπερνά.

Πώς μπορείς, πώς μπορείς
άσκοπα να προκαλείς
φεύγω τώρα πια εγώ
μοναξιά σε αγαπώ.

Ρεφρέν:

Να ’ταν(ε) η μοναξιά
παρηγοριά σε μένα.
Να ’ταν(ε) παρηγοριά
μια συντροφιά για μένα.