Κυριακή 5 Απριλίου 2015

ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ…


(δημοσιεύθηκε στην Πένα της Αττικής, τεύχος 19, Απρίλιος 2015)

Αγαπάμε αλήθεια; Τι αγαπάμε; Μήπως αγαπάμε μόνο ό,τι μας αγαπά; Μήπως αγαπάμε μόνο τον εαυτό μας; Αγαπάμε τη φύση, τα ζώα, το περιβάλλον, τον άγνωστο συνοδοιπόρο; Αγαπάμε τον άνθρωπο;

Τελικά, μήπως όταν μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας μέσα από τα αρνητικά και τα θετικά του, φτάνουμε στην αυτογνωσία; Μήπως τότε ο άνθρωπος διεισδύει σε αναζητήσεις πνευματικές άλλου είδους; Μήπως μαθαίνει ο άνθρωπος να αγαπά τον άνθρωπο; Μήπως οδηγείται έτσι στην πληρότητα μέσα από την έννοια της προσφοράς; Μήπως αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος το λόγο για τον οποίο πλάστηκε;

Όταν αγαπά κανείς τον άνθρωπο προσφέρει και μπορεί. Πάντα θέλει να προσφέρει και πάντα θα βρίσκει τον τρόπο… Η θέληση για προσφορά οδηγεί στην ευρηματικότητα με άπειρους τρόπους…

Ο άνθρωπος δεν πλάστηκε για να αδιαφορεί, ούτε για να καταστρέφει. Δε πλάστηκε για να αυτοκτονεί, ούτε να φονεύει. Δε πλάστηκε για να είναι ηθικός αυτουργός σε αυτοκτονίες συνανθρώπων μας. Ο άνθρωπος δε πλάστηκε για να πεινά, αλλά ούτε και να κλέβει. Ο άνθρωπος δε πλάστηκε για να βιάζει και να χειραγωγεί. Δε δημιουργήθηκε αυτό το πλάσμα για να κάνει πολέμους. Αυτό δε λέγεται άνθρωπος αλλά ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΣ! Ο απάνθρωπος δε γνωρίζει την έννοια της προσφοράς, δεν αγαπά το συνάνθρωπο και πάντα προβαίνει σε πράξεις εις βάρος του, είτε αυτό λέγεται κλοπή, εκμετάλλευση, φόνος, συκοφαντία, bullying

 Όσοι άνθρωποι έχουν απομείνει ας βρουν την αγάπη μέσα τους. Ας δώσουν ένα χέρι βοήθειας σε έναν πεινασμένο, βασανισμένο ή άρρωστο συνάνθρωπο. Ας γίνουν καλοί ακροατές στο πρόβλημα ενός τυχαίου περαστικού. Ας μοιραστούν το κουλουράκι τους. Ας δώσουν τη θέση τους σε  έναν ηλικιωμένο ή σε μία έγκυο. Ας δώσουν ένα μπουκάλι γάλα σε μία πολύτεκνη οικογένεια. Ας μοιράσουν τα ρούχα που δε χρησιμοποιούν πια. Ας κάνουν μία προσευχή για όλα τα παιδιά που υποφέρουν, όπως η Χριστίνα και η Μαρία- Γεωργία που πάσχουν από καρκίνο των ματιών…


Έτσι ο κόσμος μας γίνεται ανθρώπινος. Όταν αγαπάμε το συνάνθρωπο πάντα προσφέρουμε! Αυτό είναι λεβεντιά…

Σόφη Λύσσαρη

καθ. αγγλικής φιλολογίας-δημιουργικής γραφής (Brunel University)                       
συγγραφέας- αρθρογράφος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου