Δεν ήταν κοριτσάκι η Λίζα παρά τα δεκαεννιά της έτη. Φαινόταν όμως μεγαλύτερη από την ηλικία της. Ατίθαση, παιχνιδιάρα, δυναμική και μοιραία! Περπατούσε στη Νέα Υόρκη και τη σταματούσαν στο δρόμο δίνοντας κάρτες για να μπει στο χώρο του μόντελιγκ για διαφημιστικά στην τηλεόραση ή στην πορνογραφία. Έσχιζε τις κάρτες επιδεικτικά μπροστά στους ατζέντηδες. Δεν την ενδιέφεραν αυτά Ένιωθε λες κι έπρεπε με το κορμί της να αποδείξει κάτι, ενώ εκείνη είχε πυγμή και πνεύμα. Πνεύμα θα πουλούσε αν χρειαζόταν κι όχι σάρκα. Την εκνεύριζαν αυτά.
Τα μαλλιά της ήταν κατάμαυρα και μακριά μέχρι τη μέση. Όλοι τη ρωτούσαν αν φορά τρέσα. Το σιτόχρουν δέρμα και τα καστανοπράσινα μάτια της σε συνδυασμό με το κατάμαυρο μαλλί της έδιναν ένα αποτέλεσμα εξωτικό κι ιδιαίτερο. Δεν πίστευαν ότι ήταν Ελληνίδα. Έμοιαζε περισσότερο με Ανατολίτισσα ή κάτι απροσδιόριστο. Είχε πολλές προτάσεις, αλλά δεν την ενδιέφερε μία σχέση. Δεν την ενδιέφερε το σεξ.
Ήταν πάντα αεράτη και άνετη με τους άντρες παρόλο που δεν είχε κάνει σεξ με κάποιον μέχρι τότε. Δεν ήταν όμως ντροπαλή στην επικοινωνία μαζί τους. Το πρόβλημα θα το είχε αν βρισκόταν μόνη της με έναν άντρα σε κάποιο δωμάτιο, κάτι που δεν επιδίωξε και προτίμησε να μείνει αγνή από επιλογή.
Ένα βράδυ, ενώ δειπνούσε σε ένα ακριβό εστιατόριο με άλλες φίλες, παρατήρησε πως ένας άντρας δεν είχε πάρει τα μάτια του από πάνω της, Ήταν όμορφος, μελαμψός στο δέρμα, καρέ μαλλί μέχρι τον ώμο, κουστούμι, πούρο, ακριβό ρολόι και πόρνες πολυτελείας στο τραπέζι του. Πίσω του στέκονταν τρεις τεράστιοι άντρες, οι οποίοι έκαναν μπαμ πως ήταν μπράβοι του.
Δεν έδωσε σημασία. «Γυναικάς!» σκέφτηκε και χαμογέλασε.
Κάποια στιγμή σηκώθηκε από το τραπέζι της για να κατευθυνθεί στις γυναικείες τουαλέτες. Πέρασε δίπλα του.
Ξαφνικά, εκείνος την τράβηξε από το χέρι και την ακινητοποίησε. Δε φοβήθηκε η Λίζα. Τον κοίταξε έντονα στα μάτια και τον χαστούκισε με το άλλο χέρι της.
Όλοι πάγωσαν. Οι μπράβοι έβγαλαν όπλα μπροστά σε όλους. Μάλλον έτσι είχαν μάθει. Μόλις κάποιος ενοχλούσε το αφεντικό έμπαιναν στον αυτόματο πιλότο!
Η Λίζα απευθύνθηκε σε κείνους με ύφος γενναίο και βλέμμα τολμηρό.
« Βγάζετε όπλα σε μια γυναίκα που υπερασπίζεται την τιμή και την αξιοπρέπειά της; Ντροπή. Ρίξτε λοιπόν. Εδώ είμαι! Κι αν έπρεπε να χαστουκίσω πάλι τον ίδιο άντρα για τον ίδιο λόγο θα το έκανα. Τι περιμένετε; Περιμένετε εντολή από το αφεντικο;»
Έστρεψε τα μάτια της σ’ εκείνον..
«Δώσε εντολή να με πυροβολήσουν. Δε φοβάμαι κανέναν. Είμαι Ελληνίδα κι έχω μάθει να μη με αγγίζει κανένας άντρας αν δε το επιτρέπω εγώ. Κατάλαβες;»
Ο μαφιόζος έκανε νόημα στους μπράβους να κρύψουν τα όπλα. Όλοι παρακολουθούσαν σιωπηλοί τη σκηνή σα θεατές σε ταινία!
«Συγγνώμη. Δε θα ήθελα να χάσω μια τέτοια γυναίκα. Θα μπορούσα να επανορθώσω με ένα δείπνο;» σχολίασε
«Όχι» απάντησε κοφτά εκείνη «Μου επιτρέπεις τώρα να αποχωρήσω ,γιατί έχω μία δουλίτσα.»
«Τι δουλίτσα;» ρώτησε εκείνος γεμάτος απορία
«Επειδή είμαι πάντα πολύ ειλικρινής θα σου πω και θα γελάσεις. Κατουριέμαι!»
Ο μαφιόζος έσκασε στα γέλια.
« Θα μάθω ποια είσαι... » μουρμούρισε.
Σόφη Λύσσαρη
καθηγήτρια δημιουργικής γραφής Brunel University
copyright 14-11-17
σύντομη ιστορία/μυστήριο,σατιρικό
Τα μαλλιά της ήταν κατάμαυρα και μακριά μέχρι τη μέση. Όλοι τη ρωτούσαν αν φορά τρέσα. Το σιτόχρουν δέρμα και τα καστανοπράσινα μάτια της σε συνδυασμό με το κατάμαυρο μαλλί της έδιναν ένα αποτέλεσμα εξωτικό κι ιδιαίτερο. Δεν πίστευαν ότι ήταν Ελληνίδα. Έμοιαζε περισσότερο με Ανατολίτισσα ή κάτι απροσδιόριστο. Είχε πολλές προτάσεις, αλλά δεν την ενδιέφερε μία σχέση. Δεν την ενδιέφερε το σεξ.
Ήταν πάντα αεράτη και άνετη με τους άντρες παρόλο που δεν είχε κάνει σεξ με κάποιον μέχρι τότε. Δεν ήταν όμως ντροπαλή στην επικοινωνία μαζί τους. Το πρόβλημα θα το είχε αν βρισκόταν μόνη της με έναν άντρα σε κάποιο δωμάτιο, κάτι που δεν επιδίωξε και προτίμησε να μείνει αγνή από επιλογή.
Ένα βράδυ, ενώ δειπνούσε σε ένα ακριβό εστιατόριο με άλλες φίλες, παρατήρησε πως ένας άντρας δεν είχε πάρει τα μάτια του από πάνω της, Ήταν όμορφος, μελαμψός στο δέρμα, καρέ μαλλί μέχρι τον ώμο, κουστούμι, πούρο, ακριβό ρολόι και πόρνες πολυτελείας στο τραπέζι του. Πίσω του στέκονταν τρεις τεράστιοι άντρες, οι οποίοι έκαναν μπαμ πως ήταν μπράβοι του.
Δεν έδωσε σημασία. «Γυναικάς!» σκέφτηκε και χαμογέλασε.
Κάποια στιγμή σηκώθηκε από το τραπέζι της για να κατευθυνθεί στις γυναικείες τουαλέτες. Πέρασε δίπλα του.
Ξαφνικά, εκείνος την τράβηξε από το χέρι και την ακινητοποίησε. Δε φοβήθηκε η Λίζα. Τον κοίταξε έντονα στα μάτια και τον χαστούκισε με το άλλο χέρι της.
Όλοι πάγωσαν. Οι μπράβοι έβγαλαν όπλα μπροστά σε όλους. Μάλλον έτσι είχαν μάθει. Μόλις κάποιος ενοχλούσε το αφεντικό έμπαιναν στον αυτόματο πιλότο!
Η Λίζα απευθύνθηκε σε κείνους με ύφος γενναίο και βλέμμα τολμηρό.
« Βγάζετε όπλα σε μια γυναίκα που υπερασπίζεται την τιμή και την αξιοπρέπειά της; Ντροπή. Ρίξτε λοιπόν. Εδώ είμαι! Κι αν έπρεπε να χαστουκίσω πάλι τον ίδιο άντρα για τον ίδιο λόγο θα το έκανα. Τι περιμένετε; Περιμένετε εντολή από το αφεντικο;»
Έστρεψε τα μάτια της σ’ εκείνον..
«Δώσε εντολή να με πυροβολήσουν. Δε φοβάμαι κανέναν. Είμαι Ελληνίδα κι έχω μάθει να μη με αγγίζει κανένας άντρας αν δε το επιτρέπω εγώ. Κατάλαβες;»
Ο μαφιόζος έκανε νόημα στους μπράβους να κρύψουν τα όπλα. Όλοι παρακολουθούσαν σιωπηλοί τη σκηνή σα θεατές σε ταινία!
«Συγγνώμη. Δε θα ήθελα να χάσω μια τέτοια γυναίκα. Θα μπορούσα να επανορθώσω με ένα δείπνο;» σχολίασε
«Όχι» απάντησε κοφτά εκείνη «Μου επιτρέπεις τώρα να αποχωρήσω ,γιατί έχω μία δουλίτσα.»
«Τι δουλίτσα;» ρώτησε εκείνος γεμάτος απορία
«Επειδή είμαι πάντα πολύ ειλικρινής θα σου πω και θα γελάσεις. Κατουριέμαι!»
Ο μαφιόζος έσκασε στα γέλια.
« Θα μάθω ποια είσαι... » μουρμούρισε.
Σόφη Λύσσαρη
καθηγήτρια δημιουργικής γραφής Brunel University
copyright 14-11-17
σύντομη ιστορία/μυστήριο,σατιρικό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου