Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017

ΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Στέφανος:
(ακατάλληλο)

Όταν την είδα μπροστά μου έλαμψα ολόκληρος! Δε το περίμενα! Ήταν λες κι έβλεπα ένα δικό μου άνθρωπο! Την ένιωθα δικό μου άνθρωπο, άσχετα από τη συμπεριφορά μου μέχρι τότε απέναντί της. Ένιωθα αγάπη κι εκτίμηση γι’ αυτήν. Πρώτη φορά της το είπα εκείνο το βράδυ.

Με άγγιξε με αγάπη στην πλάτη και στον ώμο. Με χάιδεψε διακριτικά κι ένιωσα ανατριχίλα. Η δική μου συμπεριφορά της έδωσε αφορμή για να χαμογελάσει, να χορέψει, να εκτονωθεί. Μα όταν είπε πως θα φύγει, δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσω. Την ήθελα! Μίλησα εκείνο το βράδυ, κάτι που δεν είχα κάνει τόσο καιρό. Ξεκάθαρα της είπα να πάει να γαμηθεί κι ότι την ήθελα γυμνή στο κρεβάτι μου.

Χαμογέλασε! Αυτό ήθελε να ακούσει ίσως λίγο πιο ευγενικά. Είχε μία διαστροφή κι εκείνη! Μάλλον περίμενε μία στιγμή θάρρους από μένα. Μάλλον την ερέθισε η αποφασιστικότητά μου. Την ερέθισε η αρρενωπότητά μου. Την ερέθισε η διεκδίκηση! Δε μπορούμε να έχουμε κάτι αν δε το ζητήσουμε τελικά. Χρειάζεται ρίσκο στη ζωή και τόλμη.

Την ερέθιζε λοιπόν η τόλμη, η γενναία συμπεριφορά, η αποφασιστικότητα, χαρακτηριστικά δηλαδή ενός πολεμιστή. Αυτή η συμπεριφορά σε συνδυασμό με την εκφραστικότητα, το χιούμορ και την ευγένεια ήταν τα κουμπιά της. Έχυνε ο εγκέφαλός της έτσι. Με ήθελε θαρραλέο και δυνατό. Δε με ήθελε σιωπηλό κι εγωιστή.Εκείνο το βράδυ το κατάλαβα.

Τόσο απλά ήταν τα πράγματα κι εγώ τα έκανα όλα περίπλοκα. Ήταν μια γυναίκα που με ποθούσε και δεν της προσέφερα συναισθηματική ασφάλεια κι εμπιστοσύνη.Δεν έκανε σεξ αυτή η γυναίκα έτσι απλά.Ήταν επιλεκτική.Δε την απασχολούσε το αντρικό στοιχείο γενικά.Μπορούσε να ζήσει και αγάμητη.

Πολλές φορές με τη συμπεριφορά μου την πάγωνα κι έκανε βήματα προς τα πίσω. Έγινε όμως εκείνο το βράδυ τόσο ζεστή, ερωτική κι απελευθερωμένη σε σημείο που να πιστεύω πως ζω όνειρο. Δε μπορεί! Ήμουν σε μια όαση! Δε το ζούσα αυτό! Δε μπορούσα να το πιστέψω! Τόσο πολύ με ποθούσε και το κρατούσε μέσα της! Πώς άντεχε αλήθεια τόσο καιρό;

Ντρεπόταν κι έκλεινε τα μάτια. Μα ένιωθε κάθε ανάσα,ψίθυρο και άγγιγμά μου.Ταξίδευε μέσα από τα κορμιά μας. Είχε μεταμορφωθεί σε μια άλλη γυναίκα! Ήταν λες κι είχα στα χέρια μου το φεγγάρι, τη θάλασσα, κάτι μαγικό, εξωτικά μη γήινο … Ήταν ένα εξωτικό χαρμάνι αισθήσεων με μυρουδιά άγριου γιασεμιού, αλμύρας και φρούτων του πάθους.

Ένιωσα ταυτόχρονα μία γυναίκα τίγρη να κάνει ερωτικά παιχνίδια με έναν άντρα λύκο! Κι εκείνη ζήτησε να δει τα όριά της μαζί μου. Δεν ήθελε να σταματήσω! Ήθελε να χορτάσει την έννοια άντρας μέσα από μένα! Ήθελε να απελευθερώσει όλο το φως και το σκοτάδι της μόνο μαζί μου.

Γιατί μαζί μου; Δε το καταλάβαινα.Είχε πάθος για μένα κι ένιωθε αυτά που δε μπορούσα να κατανοήσω μέχρι τότε. Με λάτρευε κι αποφασισμένη αφέθηκε σε μένα. Δεν είχε αφήσει τον εαυτό της τόσο ελεύθερο μέχρι τότε.Εμένα περίμενε για να αφεθεί τελικά.Με είχε επιλέξει απ' όλους.

Έπρεπε όμως ως άντρας να είχα ασχοληθεί με τα ερωτικά της κουμπιά. Έπρεπε να είμαι τρυφερός. Έπρεπε να είμαι εκφραστικός κι όχι απόμακρος.Αυτά δε τα είχα κάνει μέχρι τότε.

Όταν ανέλαβα το ρόλο μου σωστά κι αντρίκια την είχα στο κρεβάτι μου και διαπέρασε ένα ρίγος την ψυχή μου! Ήθελε τελικά να έχει το ρόλο της ποθητής γυναίκας κι όχι της γυναίκας που τρέχει για έναν άντρα. Ήταν γλυκιά, πολύ ερωτική και δεν άντεχε να καταπνίγει όλο αυτά που φαντασιωνόταν για μας μέσα από την άρνηση και τη ντροπή.


Σόφη Λύσσαρη
καθηγήτρια δημιουργικής γραφής Brunel University
copyright 12-11-17
κατηγορία:ερωτικό

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου