* το ακόλουθο κείμενο περιέχει λεξιλόγιο που ίσως ενοχλήσει μία κατηγορία συντηρητικών ανθρώπων
* επιτρέπεται η ανάγνωση σε άτομα άνω των 15
Με όλες έπαιζε κι έκανε τα ίδια. Η Λίζα γελούσε. Ήταν παρατηρητής χρόνια. Δε ζήλευε.
Ηθοποιός ήταν εκείνος. Δεν ήταν καλόγερος! Η Λίζα είχε διακρίνει την ποιότητα που έκρυβε, αλλά παρακολουθούσε και το παιχνίδι του με όλες εκείνες που έτρεχαν από πίσω του. Γυναίκες… Τις ήξερε καλύτερα από εκείνον!
Έτσι τον είχαν μάθει οι θαυμάστριες. Έτρεχαν από πίσω του. Ίσως ένα πήδημα μαζί του ήταν ο σκοπός της ζωής τους!
Η Λίζα σκεφτόταν πως μετά από ένα ποτό του έκαναν και μία πίπα στην τουαλέτα! Δεν ήθελε να ξέρει, αλλά αν της έλεγε θα έδειχνε κατανόηση.Τον είχε προειδοποιήσει βέβαια να προσέχει από αυτές τις διαβολίτσες, γιατί έρχονταν σαν ενεργειακά βαμπίρ να «ρουφήξουν» την ενέργειά του.
Η Λίζα δεν εννοούσε το σκοτάδι του ως ενέργεια. Εννοούσε αυτό το πολύτιμο και κρυμμένο φως πίσω από το σκοτάδι του που έβλεπε μόνο εκείνη. Κι όταν εκείνος τη ρώτησε κάποτε πώς θα καταλαβαίνει αυτές τις γυναίκες βαμπίρ, εκείνη του απάντησε ωμά πως οι γυναίκες αυτές πηγαίνουν κατευθείαν στο «ψητό», δηλαδή στις πίπες και στα πισωκολλητά χωρίς συναίσθημα.
Η Λίζα δεν τον είδε ποτέ ως άνθρωπο, ούτε ως ηθοποιό. Τον είδε ως πνευματοψυχή που είχε χάσει το δρόμο της, έχοντας σοβαρό ενεργειακό μπλοκάρισμα. Αυτό ήθελε να διαχειριστεί . Ήθελε να σταματήσει το σκοτάδι του και να ξυπνήσει το κρυμμένο φως μέσα του. Τα κατάφερε, αλλά έπρεπε να τρέξει κι αυτή. Αυτό έπρεπε να γίνει, αυτό έκανε.
Γνώριζε πως με την πάροδο του χρόνου το φως θα εξόντωνε σταδιακά το σκοτάδι του. Δεν άντεχε όμως εκείνος να της συμπεριφέρεται εγωιστικά.
Δεν είχε καταλάβει τελικά ποια ήταν η Λίζα και γιατί εμφανίστηκε στη ζωή του. Αν καταλάβαινε, θα της φιλούσε τα χέρια. Δε θα το πίστευε! Σαν παραμύθι!
Σόφη Λύσσαρη
καθ.δημιουργικής γραφής Brunel University
κατηγορία:κοινωνικό,ρομαντικό
copyright 2-12-17
* επιτρέπεται η ανάγνωση σε άτομα άνω των 15
Με όλες έπαιζε κι έκανε τα ίδια. Η Λίζα γελούσε. Ήταν παρατηρητής χρόνια. Δε ζήλευε.
Ηθοποιός ήταν εκείνος. Δεν ήταν καλόγερος! Η Λίζα είχε διακρίνει την ποιότητα που έκρυβε, αλλά παρακολουθούσε και το παιχνίδι του με όλες εκείνες που έτρεχαν από πίσω του. Γυναίκες… Τις ήξερε καλύτερα από εκείνον!
Έτσι τον είχαν μάθει οι θαυμάστριες. Έτρεχαν από πίσω του. Ίσως ένα πήδημα μαζί του ήταν ο σκοπός της ζωής τους!
Η Λίζα σκεφτόταν πως μετά από ένα ποτό του έκαναν και μία πίπα στην τουαλέτα! Δεν ήθελε να ξέρει, αλλά αν της έλεγε θα έδειχνε κατανόηση.Τον είχε προειδοποιήσει βέβαια να προσέχει από αυτές τις διαβολίτσες, γιατί έρχονταν σαν ενεργειακά βαμπίρ να «ρουφήξουν» την ενέργειά του.
Η Λίζα δεν εννοούσε το σκοτάδι του ως ενέργεια. Εννοούσε αυτό το πολύτιμο και κρυμμένο φως πίσω από το σκοτάδι του που έβλεπε μόνο εκείνη. Κι όταν εκείνος τη ρώτησε κάποτε πώς θα καταλαβαίνει αυτές τις γυναίκες βαμπίρ, εκείνη του απάντησε ωμά πως οι γυναίκες αυτές πηγαίνουν κατευθείαν στο «ψητό», δηλαδή στις πίπες και στα πισωκολλητά χωρίς συναίσθημα.
Η Λίζα δεν τον είδε ποτέ ως άνθρωπο, ούτε ως ηθοποιό. Τον είδε ως πνευματοψυχή που είχε χάσει το δρόμο της, έχοντας σοβαρό ενεργειακό μπλοκάρισμα. Αυτό ήθελε να διαχειριστεί . Ήθελε να σταματήσει το σκοτάδι του και να ξυπνήσει το κρυμμένο φως μέσα του. Τα κατάφερε, αλλά έπρεπε να τρέξει κι αυτή. Αυτό έπρεπε να γίνει, αυτό έκανε.
Γνώριζε πως με την πάροδο του χρόνου το φως θα εξόντωνε σταδιακά το σκοτάδι του. Δεν άντεχε όμως εκείνος να της συμπεριφέρεται εγωιστικά.
Δεν είχε καταλάβει τελικά ποια ήταν η Λίζα και γιατί εμφανίστηκε στη ζωή του. Αν καταλάβαινε, θα της φιλούσε τα χέρια. Δε θα το πίστευε! Σαν παραμύθι!
Σόφη Λύσσαρη
καθ.δημιουργικής γραφής Brunel University
κατηγορία:κοινωνικό,ρομαντικό
copyright 2-12-17
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου